Vol goede moed waren we zaterdag 10 mei afgereisd naar Ureterp om aan te treden op het Gouden Spikerfestival. Dat we met lege handen thuis kwamen en de spijker helemaal missloegen, was wel een tegenvaller.
De scheidsrechter heeft altijd gelijk en op de deskundige jury willen we ook niets afdingen, maar dat er van de zes prijzen en vijf korpsen die deelnamen nog niet eens een troostprijs voor ons was, was zuur. Het voelde als een koude douche.
Met de mars Helios begonnen we ons optreden onstuimig en stormachtig. Daarmee was voor de jury de toon gezet. Daarna konden we het niet meer rechtzetten met Belvedere, waarbij Marcel Bakker de trompetsolo speelde, Only in Sleep en het verplichte werk Yeleke. Voor ons gevoel hadden dat we lekker en klankvol gespeeld. Opgewekt verlieten we het podium.
Met een super traag Only in Sleep hadden we de bezoekers in de Martinikerk al eens tot tranen geroerd. Nu speelden we het veel sneller maar nog te traag volgens de jury. De realiteit is dat de sporthal in Ureterp geen Martinikerk is en het thuispubliek geen vakjury.
Uiteindelijk leer je het meest van een slecht rapport, maar breng je het niet graag onder vreemde ogen. Gelukkig waren er ook positieve reacties en hoorde de jury ook wel mooie dingen. Dat mag om in paardentermen te spreken het winstpunt van deze avond zijn.
Cees Walinga
